Пярэчкі для сініх пальцаў

• ІРЫНА ХАЛІП
• 30.04.2021, 7:59

Маўглі меў рацыю.

Лукашэнка снуе планы. Лепіць уласную будучыню «з таго, што было». Праўда, таго, што было, засталося зусім няшмат.

Выслізнулі Алімпійскія гульні разам з шанцам выехаць за мяжу і зрабіць сэлфі на фоне вядомых людзей. Ракіроўка не дапамагла: цяпер нават у якасці Віцінага таты ў Токіё не пусцяць. Як і Віцю самога. Несумненна, гэта ўсё Герасіменя начаравала: махнула срэбным плаўніком - і алімпійскія дзверы зачыніліся на свірнавы замок. Герасіменю за гэта можна, вядома, і ў вышук абвясціць, ды дзверы ўсё адно не адчыняцца.

Адсалютаваў на развітанне клюшкай чэмпіянат свету ў хакеі. За клюшку на знак салідарнасці зачапіўся чэмпіянат у пяціборстве. Абодва паляцелі ў вырай, пакінуўшы пустыя трыбуны. Зацягнула на многія галасы «бы-вай» старая добрая «Еўравізія». Падзеі, якія складалі аснову жыццёвага плана шмат гадоў запар, паляцелі ў бездань. Ну не «Дажынкі» ж планаваць - гэта ўсё адно што ўносіць у расклад чыстку зубоў і нанізваць на гэта працоўны графік.

Але Лукашэнка не можа прызнаць, што ў яго ўсё ў мінулым, а наперадзе - нічога. Ён разумее, што ў такой сітуацыі галоўнае - гэта пазначыць уласную будучыню сцяжкамі, як дыстанцыю. Ёсць расклад мерапрыемстваў - ёсць будучыня. Ёсць графік - ёсць улада. Таму ён, вісіць на смаркачах і з усіх сіл плануе будучыню - каб усе паверылі, быццам яна ў яго ёсць. Для Уладзіміра Пуціна Лукашэнка плануе форум рэгіёнаў летам і пасяджэнні дзяржаўнага савета саюзнай дзяржавы ўвосень. Гэта сігнал: дарагі ВУП, не здымай мяне з рахункаў, восенню я ўсё яшчэ буду тут, у гэтай самай рэзідэнцыі, на гэтым самым нумары тэлефона, дарма што ён маўчыць ужо цэлы год, і пагаварыць няма з кім, акрамя цябе, ды і ты не песціш увагай. Заўважце, і зімой у Сочы, і ў красавіку ў Маскве Лукашэнка казаў выключна пра будучы форум рэгіёнаў і пасяджэнні дзяржаўнага савета. Як быццам ездзіў і на Каўказ, і ў Крэмль у якасці кур’ера - з паведамленнем аб будучых мерапрыемствах. Каб і Пуцін памятаў, і чыноўнікі расейскія былі ў курсе, і наогул усе пры справе. Ну і, вядома, каб журналісты працягвалі ламаць галовы: а на гэты раз яны што падпішуць? можа, валюту? ці ўвогуле аб'яднанне?.. На тое і разлік.

Ну і, вядома, неабходна чымсьці зацікавіць беларусаў. Чым больш яны будуць занятыя пустымі, бессэнсоўнымі, нікому не патрэбнымі і нават шкоднымі рэчамі, тым лепш. Таму для пачатку Лукашэнка запусціў у народ ідэю «канстытуцыйнай рэформы». А цяпер, калі яе абмеркавалі з усіх бакоў і нарэшце зразумелі, што ўсё гэта не надта вытанчаная канструкцыя была прыдуманая выключна для таго, каб зацягнуць час і адцягнуць людзей ад пратэстаў, падкінуў людзям новую канструкцыю - рэферэндум аб канстытуцыйнай рэформе. Наступнай зімой, зразумела, - гэта на ўсялякі выпадак, каб памяталі: ён нікуды сыходзіць не збіраецца, у яго вялікія планы. І вось ужо з верная сяброўка Ліда, якая ўвесь мінулы год клялася, што пасля выбараў сыдзе на пенсію, кажа, што кантракт у яе заканчваецца, але калі радзіме спатрэбіцца, то ў прынцыпе яна гатовая яшчэ папрацаваць.

Рэч тут не ў Ярмошынай, а ў нас. Гэта нам убіваюць у галаву планы Лукашэнкі. Ён хоча, каб мы іх абмяркоўвалі. Ён хоча, каб мы ў іх удзельнічалі. Ён хоча, каб мы прынялі як факт яго прысутнасць у нашай будучыні. Усе гэтыя падзеі - «Усебеларускі сход», рэферэндум, мясцовыя выбары - прыдумляюцца толькі з гэтай мэтай. Гэта тыя самыя пярэчкі, за якія чапляюцца сінія пальцы. І, заўважце, вельмі многія адукаваныя публічныя людзі з лёгкасцю глытаюць прынаду і пачынаюць абмяркоўваць, у якім фармаце пройдзе рэферэндум, якія пытанні будуць на яго вынесеныя і ці трэба ўдзельнічаць у мясцовых выбарах. Гэта значыць добраахвотна прызнаюць, што ўзімку Лукашэнка ўсё яшчэ будзе сядзець там, дзе ён цяпер, а не ў зусім процілеглым месцы. Панове, не будзьце бандэрлогамі.

Успомніце: бандэрлогі - гэта такое выдуманае племя малпаў з «Кнігі джунгляў», якое ніяк не можа прыняць уласныя законы, бо ў яго няма памяці. Яе не стае нават да наступнага дня. Дык вось, калі мы пасля ўсіх сваіх перамог і ўсіх сваіх ахвяр, пасля ўсяго перажытага за апошні год пачынаем усур'ёз абмяркоўваць рэферэндум, мясцовыя выбары і Васкрасенскага, - мы адразу становімся бандэрлогамі. «Балу, вядома, мяне адлупцуе, але гэта лепш, чым лавіць дурныя ружовыя пялёсткі разам з бандэрлогамі», - думаў Маўглі і меў рацыю.

Калі раптам вы зацікавіліся дурнымі ружовымі пялёсткамі і ўсур'ёз пачынаеце думаць пра тое, што мясцовыя выбары - гэта наогул нядрэнна ў нашай сітуацыі і што, магчыма, нам патрэбныя перамовы і канстытуцыйная рэформа, - неадкладна спыніцеся і прамоўце гучна і выразна: «Лукашэнка павінен сысці». Памятаеце: ніякіх ружовых пялёсткаў. Ён павінен сысці.

А за Ярмошыну не турбуйцеся, яна яшчэ сапраўды папрацуе. Баландзёркай, напрыклад.

Ірына Халіп, спецыяльна для Charter97.org