«Абавязак апазіцыі перад беларусамі — распрацаваць план перамогі»
- 20.01.2022, 14:38
У грамадстве існуе попыт на новае аб'яднанне дэмакратычных сіл.
Палітолаг і папулярны YouTube-блогер Дзмітрый Балкунец вёў дыскусію на канале «Як перамагчы? Насустрач пераменам».
Лідар грамадзянскай кампаніі «Еўрапейская Беларусь», экс-намеснік міністра замежных спраў, кандыдат у прэзідэнты Андрэй Саннікаў і кандыдат у прэзідэнты, былы намеснік міністра замежных спраў, стваральнік Парку высокіх тэхналогій Валерый Цапкала абмеркавалі ў эфіры стратэгію змены сітуацыі ў краіне.
Абодва палітыкі з'яўляюцца ініцыятарамі правядзення канферэнцыі дэмакратычных сіл Беларусі, якая павінна стаць пляцоўкай для абмеркавання транзіту ўлады і шляхоў развіцця краіны.
Валерый Цапкала мяркуе, што адная з галоўных мэт стварэння такой платформы — не дапусціць з’яўлення «Лукашэнкі 2.0»:
— Што тычыцца стварэння аб’яднання дэмакратычных сіл, то я думаю, што гэта проста неабходна для нас цяпер, у гэтым ёсць велізарная патрэба ў беларускім грамадстве.
Больш за тое, гэтая велізарная патрэба існуе і для таго, каб аддаць даніну павагі тым лідарам, якія змагаліся і змагаюцца, як у Беларусі, так і за яе межамі. У Беларусі цяпер, на жаль, у турмах. Але гэта ўсё ж барацьба, якую вядуць Статкевіч, Севярынец, Віктар Бабарыка. Мы павінны пастаянна памятаць пра гэтых людзей, мы павінны ўвесь час нагадваць беларускаму грамадству, хто сапраўды пачаў усю гэтую гісторыю і хто сапраўды хоча дэмакратыі.
Мы не хочам Лукашэнку-2.0, яшчэ раз падкрэслю, мы не змагаемся супраць асобы гэтага чалавека, але і з асобай таксама. Мы змагаемся з феноменам лукашызму, які мы бачым, у тым ліку і ў тых жа рэспубліках Сярэдняй Азіі, які трэба пераадолець. Мы павінны ствараць нармальную дэмакратычную краіну, дзе мы будзем слухаць, як людзі дыскутуюць, дзе мы станем на той ці іншы бок, дзе мы будзем свядома прымаць пастановы і што да ўнутранай палітычнай і эканамічнай палітыкі, і сацыяльных рэформаў, і замежнай палітыкі, і шмат чаго іншага. Таму тут трэба сесці за круглы стол і сказаць: так мы будзем рухацца, гэта будзе пераходны перыяд, давайце дамовімся, давайце ўсе пакладзём свае карты на стол, каб ні ў каго не было схаваных думак наконт гэтага перыяду, каб не было незразумелых планаў, як гэта адбудзецца. Таму што беларусы павінны разумець, што яны не змагаюцца, прабачце, каб нехта з аднаго цёплага крэсла перасеў на другое цёплае крэсла. Не таму людзі сядзяць у турмах і не таму людзі працягваюць змагацца. Яны хочуць бачыць новы фармат стасункаў паміж палітыкамі. Таму я думаю, што наша ініцыятыва арганізаваць канферэнцыю, мне здаецца, вельмі і вельмі своечасовая і патрэбная. Гэта неабходна беларускаму грамадству.
Асноўнай задачай новай платформы Андрэй Саннікаў бачыць распрацоўку плана змены ўлады ў краіне:
— Паміж тымі, хто сапраўды дзейнічае ў апазіцыі, узнік нейкі цалкам штучны, незразумелы разрыў. Нехта назваў іх незразумелым «старым» і «новым» супрацьпастаўленнем.
Таму што і ў старой апазіцыі ёсць людзі з рознымі пунктамі гледжання, і ў новай. З іншага боку, існуе празмерная колькасць віртуальных ініцыятыў, якія нікуды не вядуць. І вось такое адчуванне, што мы марнуем час, што час ідзе, і мы ўсё далей адкочваемся ад тых вельмі моцных пазіцый, якія былі ў нас у 2020 годзе, яшчэ да жніўня, калі Валерый абвясціў сваю кандыдатуру ў прэзідэнты, калі Бабарыка абвясціў калі Ціханоўскі заявіў аб сваім намеры ўдзельнічаць. І тады мы выступалі з пазіцыі сілы, за якой стаяў народ. І цяпер мы абавязаны ўсім жыхарам Беларусі ў тым сэнсе, што мы абавязаны распрацаваць тое, што пазначана ў гэтай праграме як план перамогі або шлях да перамогі.
Для гэтага, як мне здаецца, трэба дадаваць у скарбонку розныя перажыванні. У мяне ёсць досвед, і ў маіх калег з «Еўрапейскай Беларусі» і ў апазіцыі, і Беларускі нацыянальны кангрэс, у які ўваходзяць і кіруюць Мікалай Статкевіч і Уладзімір Някляеў, і многія іншыя. Новыя людзі таксама маюць досвед.
Валерый толькі нядаўна перайшоў у апазіцыю, але, нагадаю, мы размаўлялі аднойчы ў 2010 годзе, яшчэ да так званай прэзідэнцкай кампаніі. А потым ужо, не ведаю, памятае ён ці не, я прапанаваў: пара завязваць з гэтым рэжым, але ён тады быў апантаны ідэяй ПВТ і таму яму здавалася важным гэта рэалізаваць . Гэта сапраўды мела значэнне. Гэта бясцэнны досвед. Гэта практык, які пабудаваў тое, чаго, напэўна, ніхто не будаваў у лукашэнкаўскай Беларусі. Неяк яму ўдалося. Гэта досвед, які сёння не запатрабаваны і не будзе запатрабаваны сёння, таму што сёння ПВТ - гэта канторка, дзе зняволеныя сядзяць і даюць грошы або вырабляюць нейкую высокаінтэлектуальную прадукцыю для дыктатуры . У новай Беларусі гэта імгненна дасць вельмі моцны штуршок для развіцця высокатэхналагічных галін. Таму, я думаю, што вось такія вось рэчы яны вельмі патрэбны. І важныя сёння падыходы, якія пакажуць людзям, што ўжо ёсць група людзей, ёсць спецыялісты, не абавязкова тыя, хто сёння абазначаны. Наш абавязак, увогуле, прыцягнуць адмыслоўцаў з розных галін для таго, каб была ўпэўненасць, што краіна нікуды не праваліцца, нават чыста тэхналагічна. Гэта значыць, што будзе каму і ў кацельні працаваць, і макраэканомікай кіраваць. Таму такія рэчы павінны сёння абмяркоўвацца, а не нейкія пражэкты, якія нікуды не вядуць.