Таракан першым пабяжыць з краіны

• Дзяніс Гуткоўскі
• 21.07.2021, 21:21

Узгадайце, як Лукашэнка хапаўся за сэрца, калі на ўсіх прадпрыемствах яго пасылалі на тры літары.

Актывіст працоўнага руху Беларусі Дзяніс Гуткоўскі выступіў са зваротам на канале «Рэальная Беларусь»:

– Працоўныя, браты мае родныя. Цяпер самы час успомніць, хто мы з вамі ёсць на самай справе. Мы з вамі выдатна разумеем, што цяпер адбываецца ў нашай краіне. Адзін стары, хворы, баязлівы і да жаху напалоханы дзед спрабуе стварыць бачнасць, што ён нешта кантралюе ў нашай краіне. Але ж гэта на самай справе не так. Мы ж з вамі мацнейшыя і разумнейшыя.

Родныя, ва ўсіх нас жывуць гены партызанаў. Давайце ўспомнім нашу гісторыю. Мы ж ведаем яе. Прычым я не прашу вас успамінаць старажытную гісторыю станаўлення нашай дзяржавы. Узгадайце хоць бы 1991 год. Узгадайце 1991 год, калі шахцёры паказалі, хто кіруе ў гэтай краіне, хто ў ёй вызначае. Шахцёры з Салігорска, прабіўшы два кардоны міліцэйскіх загародаў, дайшлі да Менска, да сталіцы, селі на плошчы і агучылі свае ўмовы. Вось хто вызначае ў гэтай краіне.

Рэжым да жаху баіцца працоўных. Успомніце самы пачатак нашых пратэстаў, успомніце страйк 2020 года, калі Лукашэнка хапаўся за сэрца, калі на ўсіх прадпрыемствах яму крычалі: «Сыходзь!», пасылалі на тры літары, прапаноўвалі застрэліцца. Успомніце Качанаву, якая з дрыготкімі рукамі на ўсіх праўладных каналах давала ўказ: «Гаварыце пра недапушчальнасць страйку».

Так, значыць у нас сіла, мужыкі, у нас, працоўных, сіла. Паглядзіце на Лукашэнку, успомніце, у якім выглядзе ён прыехаў на Славянскі сорам, з пластом грыму на твары, пад якім і твару не відаць, калі можна назваць гэта тварам – адна васковая маска. А цяпер паглядзіце на сябе: вы смелыя, дужыя, здаровыя мужыкі. І сёння ніхто не патрабуе ад вас радыкальных дзеянняў. У адпаведнасці з Канстытуцыяй мы з вамі маем права на страйк.

Мы можам скарыстацца гэтым правам дзеля саміх сябе і дзеля сваёй краіны. Сёння дастаткова проста пачаць італьянскі страйк, гэта значыць працаваць спусціўшы рукавы на гэты гідкі рэжым. А праз нейкі час, калі нас стане вялікая, дастатковая колькасць – мы проста абвесцім рэжыму працоўны байкот, мы проста не выйдзем на працу, мы застанемся дома.

Два-тры тыдні – і сіняпальцы Таракан першым пабяжыць з краіны.

Хлопцы, рыхтуйцеся да страйку фінансава, запасайцеся прадуктамі і падрыхтуйцеся маральна. Пачынаем італьянскі страйк, а праз тыдзень – абвяшчаем працоўны байкот, застаемся дома.

З самага пачатку гэты рэжым піхаў у нас насенне рабства. Але ўсё зарабілі мы, вырабілі мы, прадалі на знешнім рынку мы, валюта прыйшла ў краіну дзякуючы нам.

Родныя, вы бачыце, як рэжым баіцца страйку. Гэта трыгер, балючае месца, за якое мы тузанем рэжым. Родныя, калі рэжым баіцца страйку – значыць, страйку быць!

Жыве Беларусь! Жыве вечна!