«Людзі абураюцца, як пякельную працу можна ацэньваць так танна»
- 21.06.2021, 11:28
Як Лунінецкі раён спрабуе зарабіць на самым вялікім у краіне клубнічны рынку.
Жыхары Лунінецкага раёна па-максімуму выкарыстоўваюць магчымасць хоць неяк падзарабіць. Кажуць, што праца пякельная, а аддачы ніякай. Але лепш так, чым ніяк, піша сайт «Медыя Палессе».
Дзевяць раніцы. Прадаўцы трускаўкі едуць па капейчыну на аўтамабілях, мотаблоках, роварах. Над дарогай да рынку стаіць пыл - не паспявае асядаць ад транспарту. Ля ўезду на пляцоўку вялікая чарга. Тут ужо не да правілаў дарожнага руху - разварочваюцца, раз'язджаюцца, як толькі можна.
Пры ўездзе ў клубнічную сталіцу тавар даглядаюць, як на мяжы. Людзі ацэньваюць змесціва багажніка. А там часам «багацце». Застаецца толькі здзіўляцца, як а дзевятай раніцы мясцовыя ўжо назбіралі па 20 вёдзер! Да веласіпедыстаў з боку пакупнікоў увагі менш. Але захаплення тыя, хто на двухколавым транспарце, заслугоўваюць. Глядзі, цыркавы нумар: вёдры з клубніцамі на багажніку, чатыры на стырне і ўсёй гэтай канструкцыяй кіруе маленькая жанчына.
Цана на клубніцы падае кожны дзень. На раніцу 19 чэрвеня клубніцы, як кулак, прымаюць па 2 рублі 50 капеек. Звычайную па паўтара. Маленькую па 50-80 капеек. У бочкі - па 30 капеек. Людзі ходзяць і абураюцца, як пякельная праца можна ацэньваць так танна.
Ледзь перастаўляючы ногі, абапіраючыся на прычэп мотаблока, дзе ляжаць клубніцы ў скрынях, мужчына старэйшага ўзросту пачаў азіраецца. Стаіць. Ногі чорныя ад пяску, выгаралыя штаны і кашуля наросхрыст... Праз імгненне за стырном мотаблока апынаецца мужчына ўсходняга выгляду. Светлая майка, беласнежныя шкарпэткі пад чорныя шлёпанцы... Ацэньвае тавар. Але дзядуля не звяртае ўвагі на пакупніка. Узіраецца ў шэрагі. Шукае, дзе самая вялікая чарга.
Жанчына нясе два вядры адборнай, вялікі клубніцы, як з малюнка.
- Пачым прымаеце?
- Паўтара, паўтара, два ...
- Жанчына, а вы ў пачатак рынка прайдзіце, там па два з паловай, - раіць незнаёмка, якая праходзіць паўз яе.
Мужчыны ўсходняга выгляду, адзетыя ў кашулі, а часам нават у гарнітуры, ўступаюць у дыялог толькі ў справе. Ацэньваюць і адлічваюць купюры з пачкаў, пераматаных гумкай. Людзі з вёдрамі кідаюцца ад прадаўца да прадаўца. Цана не тая, што яны чакалі. У суровых рэаліях рынку мары аб заробках растаюць.
- Пачым прымаеце?
- Па два.
- Дык было па два з паловай!
- Вы кола па рынку прайшлі і цана ўпала.
Шчаслівых асоб, хто сапраўды задаволены вынікам продажаў, адзінкі.
- Колькі зарабілі?
- 200.
- Колькі прадалі?
- 14 вёдзер.
Побач з тымі, хто прымае клубніцы па 50 капеек, ніводнага чалавека.