Аляксандр Няўзораў: Цяпер ёсць толькі «Жыве Беларусь» - і нічога больш!
- 22.09.2020, 10:35
Не час мудрагеліць.
Вядомы расейскі журналіст і публіцыст Аляксандр Няўзораў адказаў на рэпліку спартыўнага каментатара і блогера Васілія Уткіна пра тое, што пратэсты ў Беларусі «здзімаюцца». Цытату публіцыста падае «Трыбуна».
- Так, у мяне да гэтага пратэсту больш, чым да чаго б там ні было прэтэнзій, бо менавіта мне належыць фраза, што мірны пратэст - гэта самая дурная форма пакоры. Так, гэтая рэвалюцыя развіваецца не так, як бы мне хацелася і не так, як бы мне бачылася. Але гэта зусім не важна! У гэтым выпадку тут трэба ставіцца да паўстанцаў і пратэстоўцаў толькі як да людзей, якім цяпер мы надзвычай патрэбныя. І ніякага права ні ў цябе, ні ў мяне адмаўляць ім у падтрымцы, адмаўляць ім у падыманні духу няма. Няма спасылак на стомленасць, не спасылаемся на тое, што мы не верым у тое, што іх рух зможа да чагосьці прывесці. Усяго гэтага няма. Гэта хай будзе потым. Альбо калі яны канчаткова перамогуць, альбо калі яны канчаткова саступяць.
Таму і ў цябе, Васілі, у чалавека ўсё адно для вельмі многіх людзей аўтарытэтнага, з вельмі правільнай пазіцыяй у мностве пытанняў, няма ніякага права ў гэтым выпадку на расчараванне, на стомленасць, на індыферэнтнасць - няма. Вось цяпер ёсць толькі «Жыве Беларусь!» і нічога больш. Вася, гэта тое, што называецца, не час мудрагеліць. Наогул не час мудрагеліць. Зразумей, яны ў закладніках у сваёй уласнай далікатнасці, у свайго ўласнага высакародства. Як пірат, найміт і бессаромная свалата я магу сказаць, што гэта ўсё дурныя і жудасныя ўласцівасці. Але такая рэальнасць. Яны ў закладніках у іх.
Магчыма, будзе сітуацыя, калі, выкажам здагадку, спроба пышнай інаўгурацыі здэтануе нешта вялікае, страшнае і вызначальнае. Не выпадкова гэты вусаты таракан цягне са сваёй інаўгурацыяй. Хоць, вядома, у яго цягнуцца лапкі да вянка манарха ўсяе Беларусі. Таму, Вася, не час мудрагеліць. Жыве Беларусь і ніякіх цвікоў.
Мы заўсёды разглядалі Лукашэнку як бяскрыўднага, сімпатычнага, фермера і персанажа з агарода. Жывое пудзіла, якое так смешна з намі суседнічае. І ніхто да яго ніякіх прэтэнзій не выстаўляе і не выставіў бы, калі б не высветлілася, які ён нядобры чалавек. Гарбуз, у якога жыццё склалася інакш? Так, але высветлілася, што гэта не гарбуз, а гэта жудасны хэлаўінскі персанаж. На жаль, з дзікай казкі пра Дзень усіх Святых ён ступіў у рэальнае жыццё і мае магчымасць не ў кіно і не з дапамогай спецэфектаў і грымёраў, а ў рэальнасці душыць жывых людзей. Таму я кажу, што ні ў цябе, ні ў мяне, ні ў кожнага здаровага чалавека няма права на разважанні.
Таму, Васіль, заканчвайце са сваёй індыферэнтнасцю.