Шахцёры Салігорска гатовыя страйкаваць
- 10.07.2020, 11:31
Незадаволенасць ёсць, людзі ўсюды абмяркоўваюць сітуацыю.
Салігорскія шахцёры, супрацоўнікі ААТ "Беларуськалій", распавялі, чаму хочуць зладзіць страйк, паведамляе "Еўрарадыё".
- Вы чыталі ліст, апублікаваны ў ТГ-канале NEXTA? Згодныя з яго аўтарамі?
- Шмат з таго, што напісана, магу пацвердзіць. Тое, што працуем на старызну, - гэта факт. Быў выпадак, калі трэба было наладзіць абсталяванне, запчастак у не было, сальнікі ўшчыльняльныя куплялі самі. Інструмент (нітоўнікі, шасцікантовікі, усё не ўзгадаю) куплялі за свае грошы таксама. Многія брыгады самі купляюць інструменты. У выніку, пакуль прыйшло нармаванне, мы чакалі многае, ад гідраўлічнага алівы да тэхнікі, бо праблема з саляркай, яна ў дэфіцыце.
Часам даводзіцца тэхніку бяспекі парушаць, зноў жа з прычыны адсутнасці некаторых дэталяў і абсталявання альбо яго няспраўнасці.
З нагоды эканоміі на паветры. У нас ёсць так званыя дні ТБ, гэта аўторак і чацвер. З раніцы, прыкладна з 8 да 12, калі адбываецца наведванне ІТР [інжынерна-тэхнічнымі работнікамі. - рэд.] шахт, у клеці або каля ствалоў чуваць і адчуваецца, як паступае большая колькасць паветра, тут не патрэбныя нават прыборы, каб гэта вызначыць, паветраная струмень мацнейшы.
Праблемы з вентыляцыяй таксама ёсць. Часам даводзіцца здымаць рэспіратары, бо на аддаленых вырабатках немагчыма ў іх дыхаць, даводзіцца "перахапіць" паветра з пылам.
- А з заробкамі цяпер як? У лісце гаворыцца, што праз пастаянныя змены нормаў частка працоўных не можа напрацаваць нават на тарыф.
- Ведаю брыгады, дзе ўсё менавіта так. Калі гэта здабывальныя брыгада, то залежыць ад аб'ёму здабытай руды. У кожнай брыгады свая норма. У шахце шмат разрадаў і спецыяльнасцяў, таму заробкі розныя. Ад 1000 рублёў да 5000, напрыклад. Думаю, і больш ёсць. Грэх скардзіцца. Але, як сказаў Бабарыка: "Я не хачу, каб людзі ненавідзелі багатых". Калі мама пытаецца, колькі мне пералічылі, я саромеюся ёй казаць, бо яна здароўе аддала за заробак на 1000 рублёў перад пенсіяй.
- За вялікія заробкі даводзіцца расплачвацца здароўем?
- У мяне на фоне працы ў шахце з'явілася алергія, я з верасня да траўня раблю ін’екцыі, каб лягчэй перанесці сезон, і ўсё лета п'ю таблеткі. У вялікай колькасці рабочых у шахце сарваныя спіны, хворыя калені. Пастаянныя перапады ціску таксама не даюць нічога добрага.
- Якая спецыяльнасць у шахце самая цяжкая?
- Напэўна, мацавальнік [працоўны, які адказвае за рудніковае мацаванне ў шахце. - рэд.]. Самая няўдзячная праца, за якую, у прынцыпе, не атрымліваюць годна.
- Чытачы могуць задаць пытанне: дык а чаго шахцёрам скардзіцца? Адкуль жаданне страйкаваць?
- Нават не ведаю, што тут сказаць. Неяк сядзелі з жонкай, абмяркоўвалі. Я казаў, што атрымліваю агулам нядрэнна. Яна адказала, што ўсім трэба так зарабляць, а не толькі шахцёрам. Пражыць на тое, што цяпер людзі зарабляюць, - нерэальна.
Страйкаваць хочуць, магчыма, праз салідарнасць са сваёй краінай і народам. Магчыма праз тое, што "ёсць з чым параўнаць", ці праз быдлячае стаўленне "свечкі" [галоўны будынак "Беларуськалія", адміністрацыя. - рэд.] да працоўных. А можа, і ўсё разам. 2020 год, як мне здаецца, год змен, людзі адчуваюць, і шахцёры - частка народа. Чаму перамены тады павінны быць толькі ва ўладзе? А можа, усё так супала, усё ў адзін момант - выбары, накіпела ў гарнякоў, каранавірус, стаўленне да яго. Людзі ў нас, можа, і баязлівыя, але не дурныя і не сляпыя.
Прафзвязам я даўно не веру. Улады ўсё ведаюць і ўсё чуюць, проста адварочваюцца. Але выходзіць людзі не хочуць, маўляў, "дзе я знайду працу з такім заробкам". Чакаюць з мора пагоды. Таму і няма ў Салігорску "ланцуга салідарнасці". Яны там, дзе людзям у прынцыпе страчваць няма чаго.
- Калі закранулі тэму кіраўнікоў - што вы можаце сказаць пра кіраўніцтва? Пра дырэктара?
- Не ведаю яго [Івана Галаватага, генеральнага дырэктара ААТ "Беларуськалій". - рэд.] як чалавека. Усе кажуць, што з яго прыходам стала горш. Хоць ён для горада шмат робіць: парк новы, траса лыжаролерная. Але з грошай ААТ спрабуе паказаць твар прадпрыемства. Ну ведаеце, калі хтосьці прыедзе, яго заселяць у файны гатэль "Алеся", пакормяць там, правядуць нарады ў "Свечцы", і ўсё такія: "Ваў, тут грашыма пахне, усё дорага-багата". А ў шахце іржавыя тачкі без тармазоў людзей возяць на змены.
Не зробіш сам рамонт - не заробіш сабе заробак
Меркаванне другога суразмоўцы не моцна адрозніваецца ад папярэдняга.
- Што тычыцца апісаных [ў лісце з "Тэлеграма". - рэд.] праблемных пытанняў, то так яно і ёсць. Гэтыя пытанні пастаянна задаюцца намі кіраўніцтву на ўчастках, спецыялістаў у службах, а адказ адзін - усе спасылаюцца на вышэйшае кіраўніцтва. Таму незадаволенасць ёсць, людзі ўсюды сітуацыю абмяркоўваюць.
Больш размоў пра ўмовы працы. Яны асабліва не мяняюцца, а нагрузка на працаўнікоў расце. Але ніхто не бачыць пры гэтым павелічэнне сваіх даходаў. У канцы кожнага месяца брыгадзіры ідуць на закрыццё нарадаў у нармаванне, і часцяком яны ідуць туды як на вайну, бо ўвесь час павінен кантраляваць працаўнікоў гэтага аддзела, якія ўвесь час хочуць нешта зрэзаць і забраць. Але адкрытых размоў пра страйк няма. Многія думаюць, што ў калектывах ёсць стукачы, якія могуць расказаць пра гэта кіраўніцтву. А праца шахцёра - яна спецыфічная. Знайсці працу іншай спецыяльнасці вельмі складана, асабліва калі ўжо палову жыцця адпрацаваў у забоі. Такое становішча не толькі з шахцёрамі, але і з дапаможнымі службамі, якія абслугоўваюць шахты.
Плацяць добра, але ў параўнанні з чым? Калі ва ўсёй краіне - можа быць, і так. А калі ў дачыненні да выкананай працы і шкоднасці - не. Многія з шахцёраў не дажываюць да пенсіі, а хто дажывае, той доўга не жыве. Праца ў такіх умовах робіць людзей практычна інвалідамі: праблемы з суставамі, сэрцам, лёгкімі, слыхам...
Чаму могуць страйкаваць? Усе бачаць, што прыбыткі ў прадпрыемства вялікія, а многія элементарныя запчасткі па паўгода чакаюць. Каб своечасова праводзіць рамонты, брыгады збіраюць грошы і купляюць сабе прыладу на працоўнае месца, бо не зробіш хутка рамонт - не заробіш сабе заробак. Многія кіраўнікі прамым тэкстам кажуць "з'ездзі ў БІЛД [будаўнічая крама ў Салігорску. - рэд.] і купі". Вось усё гэта і прыводзіць да таго, што ўжо няма сіл маўчаць. Але пакуль яшчэ толькі гатовыя выказвацца ананімна.