Ультрамарафонец з Віцебска прабег усю Беларусь з поўначы на поўдзень

• 16.07.2019, 20:04

Рамеснік з Віцебска стартаваў у Асвеі, а фінішаваў у Камарыне.

Яўген нармальна рэагуе на жарты пра амерыканскі фільм. Ну а што, у яго барада і любоў да супердоўгага бегу, ды і прыгода выдатная. Рамеснік з Віцебска доўга распачынаў, але ў выніку спланаваў забег праз усю краіну. Стартаваў у Асвеі, фінішаваў у Камарыне. Гаворыць, добра чысціць галаву і вучыць Радзіму любіць. Хлопец асабіста пераканаўся, што жыхары нашых маленькіх гарадкоў і вёсак выдатныя, піша onliner.by.

- У гасцях сядзеў. Круціў у руках падручнік па геаграфіі, там вычытаў пра крайнія мясціны Беларусі. І тут падумаў: "Халера, файна! А чаго б мне не прабегчы з поўначы на поўдзень".

Самая паўночная мясціна краіны - гэта Віцебская вобласць, Верхнядзвінскі раён, гарадскі пасёлак Асвея. Ён бліжэй да Віцебска, у якім жыве Яўген, так што з выбарам месца старту выдумляць не давялося. Хлопец пачаў прадумваць маршрут, планаваць яго і шукаць спонсараў. Усё сышлося - у сярэдзіне лета Яўген пабег. Пабег у самую паўднёвую мясціну РБ — Гомельская вобласць, Брагінскі раён, гарадскі пасёлак Камарын.

- Я бег дзесяць дзён. Спаць клаўся да поўначы. Начавалі мы ў намётах, часам у гатэлях, часта ў падпісчыкаў, якія пісалі ў асабістыя і прапаноўвалі начлег па шляху руху. Наогул прыязнасць беларусаў - галоўнае маё адкрыццё. Як толькі заканчаюцца каменныя джунглі, пачынаецца дабро і ветлівасць. Калі людзі даведваліся, хто я, адкуль і навошта наогул бягу, адразу ж прапаноўвалі паесці, папіць і застацца начаваць.

Прачынаўся я а 8:00 і пачынаў дзень з добрага сняданку. Настолькі добрага, што за адзін прыём мог сысці пачак якіх-небудзь круп, а гэта крыху больш за паўкілаграма. Пасля я дзве гадзіны адпачываў, каб не бегчы з акварыумам замест жывата, і пачынаў.

У прамежку паміж 20-м і 28-м км Жэня стараўся разжыцца кіпенем у якім-небудзь населеным пункце, каб зрабіць сабе кашу хуткага прыгатавання. А па дарозе здавольваўся батончыкамі і адмысловымі гелямі.

Атлет спрабаваў прабегчы за дзень прыкладна 60 км. Праўда, часцей атрымлівалася больш. Першы дзень - 72 км, другі - 68. Не было магчымасці ўвесь час падсілкоўваць гадзіннік, так што ён рэгулярна адключаўся і не выдаваў значэнняў за кожны дзень.

- Па кіламетражы цяпер не скажу нічога. Нам давялося ўносіць змены ў маршрут. Быў небяспечны адцінак трасы, давялося бегчы вакол - праз Рэчыцу. У выніку я набегаў блізу 630-640 км за свае 10 дзён.

А ўвогуле Жэня з захапленнем бегае з 2011 года. За восем гадоў хлопец зразумеў, што проста марафон - гэта ўжо не тое, і стаў ультрамарафонцам. Гэта значыць бегае значна больш за класічныя 42 км. Яшчэ адно новаўвядзенне - пакрыццё. Бягун сышоў з асфальту, каб удзельнічаць у трэйлавых забегах, але нядаўні выклік прымусіў вярнуцца на жорсткае пакрыццё. 70 адсоткаў шляху з Асвеі ў Камарын праходзілі па асфальце.

- Чым ты ў вольны ад бегу час займаешся?

- У плане працы?

— Так.

— Нічым.

- Дармаед?

— Рамеснік. Перыядычна збіраю паліганальные фігуры з кардону. На бег стае. Тым больш што тычыцца нейкіх новых выклікаў, імкнуся шукаць спонсараў. Увогуле, я не працую з 9:00 да 18:00. Магу сарвацца ў кожную хвіліну.

Яўген кажа, што апошнія 4 км шляху не бег, а ляцеў. Яму патэлефанаваў чалавек, які арыентаваў у дарозе, і паведаміў радасную вестку. Бег аўтаматычна павысіў тэмп.

- Нёсся да знака "Камарын" на ўсіх крылах. Стомленасць перастала адчувацца. Вострыя эмоцыі і пачуцці. Я наогул вельмі задаволены і ўдзячны. Са мной пастаянна рухаліся хлопцы, якія дапамагалі везці палатку і зменныя красоўкі. Адны я вельмі хутка парваў і спаліў дзесьці ў пачатку шляху.

А яшчэ ўдзячны падпісчыкам. Да мяне людзі прыязджалі з Менска ў Светлагорск, каб прабегчыся разам некалькі кіламетраў. Я ўвесь час узгадваў тую сцэну з фільма «Форэст Гамп». Ну, тую, калі ён бег-бег-бег, а потым спыніўся і сказаў, што ідзе дадому. Ззаду стаяў разгублены натоўп, людзі не разумелі, як сябе паводзіць. Мне ўсё хацелася паўтарыць. Але я падумаў, што не варта. Але было б смешна.

Жэня падрахоўвае свой забег.

- Ведаеш, што зразумеў?

— Што?

- Трэба адключаць свой унутраны дыялог і не звяртаць увагу на стомленасць. Калі навучыцца гэта рабіць, будзе значна прасцей жыць.