Злачынства былой актывісткі БРСМ шакавала Менск
- 17.12.2016, 13:54
Бацька забітай дзяўчыны просіць прысудзіць абвінавачаных да пажыццёвага зняволення, каб яны пакутавалі.
Пакуль Вячаслаў Сухарко плача ў камеры, а Аляксандр Жыльнікаў прыкрывае галаву капюшонам, 27-гадовая выхавальніца дзіцячага садка, былая актывістка БРСМ Аліна Шульганава паводзіць сябе так, як быццам нічога страшнага не адбылося. З яе твару не сыходзіць усмешка, яна спрабуе быць ветлівай, кажа пра ўсё запар, толькі не пра самае галоўнае – пра злачынства, піша kp.by.
Паводле версіі следства, менавіта яна замовіла саперніцу. Выканаўцы забілі не толькі 24-гадовую Вікторыю Кешыкаву, але і 32-гадовага Вячаслава, у якога была закахана Аліна Шульганава. Допыт абвінавачваемай пачаўся з таго, што дзяўчына вырашыла расказаць пра сябе ў вольнай форме. З боку складвалася ўражанне, што Аліна нарэшце дарвалася да слухачоў, і вырашыла падрабязна распавесці прысутным, як сустрэлася і закахалася ў Вячаслава, як яны жылі, як расставаліся. Распавядаючы сваю гісторыю кахання, дзяўчына прама глядзіць у залю, у патрэбны момант тэатральна пачынае плакаць, а потым зноў з усмешкай працягвае сваё выступленне.
- З Ціхаміравым я пазнаёмілася ў жніўні 2013 года. Тады працавала ў БРСМ. Мы праводзілі акцыю ў краме, збіралі канцтавары для маламаёмных дзяцей. Вячаслаў працаваў там ахоўнікам, падышоў да мяне, пагаварылі, абмяняліся тэлефонамі, а потым працягнулі зносіны. Праз два тыдні ён пазнаёміў мяне са сваёй мамай, а потым я папрасіла яго прыехаць да сваёй. Яны пазнаёміліся, - распавядае ў Менскім гарадскім судзе абвінавачаная Аліна Шульганава.
Праз некаторы час дзяўчына пераехала жыць да Вячаславу на вуліцу Алібегава, а аднойчы прыйшоўшы дадому, зразумела: малады чалавек ёй здрадхзіў. На кухні стаялі бакалы, бутэлькі з-пад віна і шампанскага, ложак быў памяты, Вячаслаў адпірацца не стаў.
- Убачыла бардак, навярнуліся слёзы. Было ўжо позна, вырашыла застацца да раніцы. Слава казаў, што прыходзіла былая, што гэта быў першы і апошні раз, хвалявацца няма чаго. Я пераехала жыць да мамы, ён тэлефанаваў, пісаў смс, прасіў вярнуцца. Мы засталіся сябрамі, але працягвалі блізка мець зносіны, а ў студзені ён даслаў паведамленне: «Выходзь за мяне замуж». Думала, гэта жарт, ператэлефанавала, дамовіліся сустрэцца. Ён стаяў на вуліцы з букетам кветак, я сказала: «Калі ты так хочаш, давай пададзім заяву ў ЗАГС». Слава стаў аднеквацца, казаць, што трэба лепш пазнаць адзін аднаго, я пераехала да яго, - кажа Аліна.
«З намі будзе жыць Вікторыя. Будзе дапамагаць па гаспадарцы»
Цяпер абвінавачаная спрабуе выкруціць гісторыю так, што яна не вельмі і хацела быць з Вячаславам, асабліва не перажывала пасля чарговага разрыву, не навязвалася. Але нават з яе аповеду становіцца ясна: дзяўчына не адыходзіла ад маладога чалавека, пастаянна тэлефанавала, прыязджала то з прадуктамі, то дапамагчы выпіць лекі. Усю адказнасць яна перакладае на іншых, маўляў, суперніца Вікторыя сама ва ўсім вінаватая, пагражала ёй, а Вячаслаў не ведаў, як з ёй расстацца, і таму звярнуўся за дапамогай да Аліны. Але ўдакладніць гэтыя дэталі няма ў каго, Вячаслаў і Вікторыя мёртвыя, а Аліна мае права прыдумляць што заўгодна.
Адразу пасля пераезду да Славы яна заўважыла ў кватэры чужыя жаночыя рэчы, хлопец патлумачыў, што тут жыла кватарантка, больш яна не з'явіцца.
- У чэрвені 2015 года Ціхаміраў пазваніў мне, сказаў, што для мяне ёсць сюрпрыз: «З намі будзе жыць Вікторыя. Будзе дапамагаць па гаспадарцы». Ну добра. Мы жылі ў розных пакоях, потым знайшлі з ёй кампраміс, разам хадзілі ў краму, Славу не дзялілі, ён сустракаўся толькі са мной. А 26 чэрвеня ён сказаў, каб я з'язджала, забірала рэчы, ён застаецца з Вікай, - распавядае ў судзе абвінавачаная Аліна Шульганава.
Год таму, у снежні 2015 года, пасля забойства Вячаслава і Вікторыі суседзі распавялі «Камсамолцы», што маладыя людзі жылі як шведская сям'я. Цяпер Аліна гэтую тэму абыходзіць бокам, называючы Вікторыю памочніцай. Калі летам у Вячаслава здарыўся інсульт, Аліна ў той момант была ў Турцыі на адпачынку. Яна адразу ж выйшла на сувязь з яго мамай, Вікай, пазней панеслася да яго ў бальніцу.
- У верасні 2015 года да мяне пастукаўся ў акно Слава, зайшоў у госці, пасядзелі. Папрасіў дапамагчы яму выпіць лекі, а то Віка знікла на тры дні, я паехала з ім да яго дадому, дапамагла прыняць лекі. У гэты момант Віка стала біць у дзверы, у іх адбылася непрыемная размова, яна ўпала з лесвіцы. Калі я ішла дадому, яна на мяне накінулася, пагражала, штурхнула ў клумбу, я ўпала, але моўчкі паднялася і сышла. Усе пагрозы былі толькі з яе боку, - спакойна распавядае Аліна. На гэтым яна скончыла сваю кранальную гісторыю.
- Гэта ўсё? А што вы скажыце па прад'яўленым абвінавачванні? – удакладніла дзяржабвінаваўца.
- Я не планавала выкраданне чалавека. У размове з Сухарко і Жыльніковым можа і дапускала, што яны нанясуць Вікторыі лёгкія цялесныя пашкоджанні: сінякі, ранкі, удары. Не думала, што яны зробяць такое цяжкае злачынства. Прашу прабачэння, што не паведаміла пра гэта ў міліцыю, - на секунду расплакалася Аліна.
- А што б гэта змяніла? Людзей ужо не вярнуць, - адказала пракурор.
- Ну, можа быць, я панесла б не такое цяжкае пакаранне, - шчыра адказала Аліна.
Заплаціла прыватнаму дэтэктыву 1400 даляраў, каб ён знайшоў кампрамат на саперніцу.
Некалькі гадоў таму дзяўчына скончыла педагагічны каледж імя Максіма Танка, працавала ў дзіцячым садку, у гімназіі №28 педагогам-арганізатарам, потым у БРСМ, адкуль яе звольнілі, і яна зноў уладкавалася ў дзіцячы сад. Жаданне прыбраць саперніцу было такім вялікім, што толькі чалавеку, які выдаваў сябе за прыватнага дэтэктыва, Аліна заплаціла 1400 даляраў. Адкуль такія грошы?
- Выхавальніцай я атрымлівала 2,5 мільёна рублёў, у БРСМ – 4 мільёны. Заробак у БРСМ дазваляў мне адкладаць, - удакладняе абвінавачаная.
У жніўні 2015 года яна стала шукаць у інтэрнэце прыватнага дэтэктыва, кажа, наглядзелася фільмаў і вырашыла праверыць Вікторыю.
- Хацела зразумець: ці можна ёй давяраць? Думала, яна хацела завалодаць кватэрай Вячаслава. Чаму, калі ён мяне выганяў з кватэры, я сыходзіла, а яна - не? – расказвае Аліна.
З прыватным дэтэктывам яны сустрэліся ў кавярні, ён паабяцаў знайсці на Вікторыю кампрамат, дамовіліся аб суме 500 даляраў. Нічога такога, каб зганьбіць каханую Вячаслава, знайсці не ўдалося. Затое шпік даведаўся важную рэч: кватэра Ціхамірава запісаная на яго бацькоў, за гэтую каштоўную інфармацыю ён узяў 200 даляраў. І паабяцаў, што яго сябар «давядзе Віку да ложка», здыме гэта на камеру і будзе гатовы кампрамат. Аліна працягвала даваць грошы, на якія нібыта Вікторыі ладзілі спатканні з падстаўным чалавекам.
Гісторыю Аліны ўважліва слухае паляк Томаш Забела, пацярпелы ў справе, айчым забітага Вячаслава. На судовае разбіральніцтва ён прыляцеў прама з Варшавы. Забела - юрыст ва ўласнай кампаніі, у 1996 годзе ён ажаніўся на маме Вячаслава Ціхаміравай і ўся сям'я пераехала жыць у Польшчу.
- Адразу са Славай было цяжка, ён не змог скончыць польскую школу, за крадзеж і бойку ў грамадскім транспарце быў прысуджаны да 8 гадоў пазбаўлення волі. У 2013 годзе, выйшаўшы на волю, яго выправадзілі з краіны. Адразу ён у Менску працаваў грузчыкам, ахоўнікам у ГУМе, потым ва ўніверсітэце. Гэта быў вельмі моцны мужчына, два метры ростам, больш за 100 кілаграм, ён выйшаў з турмы добра складзены, біцэпсы былі 40 сантыметраў, займаўся ў трэнажорнай зале, ніколі не піў, - успамінае Томаш Забела. – Я ведаў, што яны рассталіся з Алінай, таму што яна не займалася домам, не гатавала, не прыбірала. Ён стаў жыць з Вікай, калі здарыўся інсульт, яна даглядала за Славам, ён вучыўся зноўку гаварыць, а 1 снежня яму далі групу інваліднасці. Я ставіўся да яго як да сына. Так, адразу з ім было няпроста, але пасля турмы ён змяніўся, многае зразумеў, стаў іншым чалавекам.
«Яны павінны расстацца са сваім жыццём. У вас гэта магчыма»
Мама Вячаслава не змагла прыляцець на суд, пасля забойства сына ёй паставілі дыягназ «дэпрэсія», жанчына нават лячылася ў псіхіятрычнай лякарні. Цяпер у яе праблемы з сэрцам, лекары рэкамендавалі ўстрымацца ад пералётаў і ўдзелу ў судзе.
- Мы не будзем прад'яўляць маральны пазоў. Яны (паказвае рукой на клетку – Рэд.) павінны расстацца са сваім жыццём. У нас у Польшчы гэта немагчыма, а ў вас – магчыма, - заявіў пацярпелы Томаш Забела.
Аляксандр Кешыкаў, бацька забітай 24-гадовай Вікторыі, у судзе быў нешматслоўных. Распавёў, што дачка працавала прадаўцом, раз у месяц прыязджала да яго ў госці і нават прывозіла ў госці Вячаслава. Маладыя людзі збіраліся пажаніцца.
- Я б ім даў пажыццёвае пакаранне. Расстрэл для іх занадта мяккая мера, - кажа пацярпелы.
Ён таксама запатрабаваў выплаціць яму ў якасці маральнай кампенсацыі адзін мільярд рублёў. Выхавальніцы дзіцячага саду пагражае да 15 гадоў пазбаўлення волі. За разбой і забойства з асаблівай жорсткасцю Сухарко і Жыльнікава могуць асудзіць да выключнай меры пакарання - расстрэлу. У судзе абвешчаны перапынак да панядзелка.